Η αλλαγή θα έρθει μόνο από εμάς τους ίδιους (GR/FR)

[en français en dessous]

Δεν έχουμε ανάγκη από οδηγό για να προχωρήσουμε στο άγνωστο. Ο μόνος μας σωτήρας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Μόνη οικογένειά μας, η ανθρωπότητα. Μόνη πατρίδα μας, η γη. Όλα τα όπλα του κόσμου δεν θα μας σταματήσουν.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ

Μια μέρα θα έρθουν νέοι καιροί. Όταν το έμβρυο θα παλεύει να έρθει στη ζωή. Όταν η ζωή θα είναι έξω, παντού και παραπέρα. Όταν θα απελευθερωθούν ο λόγος, το φαντασιακό, η εξέγερση και η δημιουργία. Όταν δεν θα φοβόμαστε πια.

Ο φόβος διαταράσσει, αλλοιώνει, καταστρέφει την ελπίδα. Δεν έχουμε όμως ανάγκη την ελπίδα για να αναλάβουμε δράση, να αγωνιστούμε, να αντισταθούμε. Όταν κάνουμε κάτι για να πετύχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, εφαρμόζουμε την λογική της κερδοσκοπίας. Έτσι αναπαράγουμε το φαύλο κύκλο των συνηθειών της αγέλης. Παρακολουθούμε, αξιολογούμε και περιμένουμε. Περιμένουμε μια πρωτοβουλία ευρείας κλίμακας. Μια πρωτοβουλία με έμπνευση. Πάντα περιμένουμε. Ακόμα περιμένουμε. Αυτή είναι η παγίδα της πιθανολογίας που οδηγεί στην απραξία και την ανικανότητα. Αυτή είναι η κατάσταση που αναπαράγει στο διηνεκές μια στάση ουδετερότητας και αδράνειας.

Δεν είναι καιροί να ελπίζουμε ούτε να απελπιζόμαστε, αλλά να ενεργούμε ο καθένας και η καθεμία μόνη της χωρίς να περιμένουμε η αλλαγή να έρθει από αλλού, από πιο ψηλά, πιο μακριά, από κάποιον πιο ισχυρό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη συνεργασία εξοργισμένων αδυνάμων. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μεγάλο από τη συνάθροιση μικρών που έχουν αποφασίσει να μην είναι πια μικροί. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μακρινό από το βήμα που θα πρέπει να κάνουμε προς τον άλλο. Τίποτα δεν μπορεί να αντιταχθεί σε αυτή την απειθαρχία, εάν οι απείθαρχοι πολλαπλασιαστούν και εκδηλωθούν, χωρίς να αφήνουν τίποτα σε παρωχημένους υπολογισμούς για απύθμενες προοπτικές.

Η αλλαγή θα έρθει μόνο από εμάς τους ίδιους. Το ανέλπιστο θα έρθει μόνο εάν ξεφύγουμε από την αμιγή κερδοσκοπία, εάν προχωρήσουμε μπροστά, εάν τολμήσουμε χωρίς να πιστεύουμε σε –καλούς ή κακούς– οιωνούς. Δεν έχουμε ανάγκη από οδηγό για να προχωρήσουμε στο άγνωστο. Ο μόνος μας σωτήρας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Μόνη μας οικογένεια, η ανθρωπότητα. Μόνη μας πατρίδα, η γη.

Όλα τα όπλα του κόσμου δεν θα μας σταματήσουν. Η πρόκληση του Etienne de La Boétie είναι μπροστά μας. Όταν αποφασίσουμε να μην υπηρετούμε, ούτε άλλους ούτε τον εαυτό μας, ούτε να υποτασσόμαστε, θα είμαστε ελεύθεροι.

Yannis Youlountas

Γκράφιτι: άγνωστος συντάκτης / Μετάφραση Marietta Sim

(ελεύθερο κείμενο, όπως πάντα, χρησιμοποιήσιμο οπουδήποτε)

★

Ni suivre, ni attendre, ni espérer.

LE CHANGEMENT NE VIENDRA QUE DE NOUS-MÊMES.

Un jour viendra l’an neuf. L’an neuf où les fœtus se débattront pour naître. L’an neuf où la vie sera dehors, partout et au-delà. L’an neuf où la parole, l’imaginaire, la révolte et la création seront libérés. L’an neuf où nous n’aurons plus peur.

La peur trouble, altère, ruine l’espoir. Mais nous n’avons pas besoin d’espoir pour entreprendre, pour lutter, pour résister. Conditionner nos actes à la perspective d’un résultat, c’est s’appliquer une logique de spéculateur. C’est reproduire les cercles vicieux que suivent les cycles coutumiers des troupeaux. C’est suivre, évaluer et attendre. Attendre une initiative d’envergure. Une initiative entraînante. Toujours attendre. Encore attendre. Tel est le piège du calcul de probabilité qui conduit à l’immobilisme et à l’impuissance. Tel est le sortilège qui repousse au lendemain la multiplication des pas-de-côté.

Il n’y a pas lieu d’espérer ni de désespérer, mais d’agir chacun sans attendre que le changement provienne d’ailleurs, de plus haut, de plus loin, de plus grand, de plus fort. Il n’y a rien de plus fort que la synergie des faibles en colère. Il n’y a rien de plus grand que le rassemblement des petits décidés à ne plus l’être. Il n’y a rien de plus loin que le dernier pas à accomplir, non pas en avant, mais de côté. Rien ne peut s’opposer à cette désobéissance, si les objecteurs se multiplient et se manifestent tour à tour, sans rien céder aux calculs désuets sur des perspectives insondables.

Le changement ne viendra que de nous-mêmes. L’inespéré n’adviendra que si l’on va au-delà de la pure spéculation à son sujet, si l’on se met vraiment en marche vers lui, si l’on choisit d’oser sans croire aux oiseaux – de bonnes comme – de mauvaises augures. Pas besoin de guide pour avancer dans l’inconnu. L’unique homme providentiel de chacun, c’est lui-même. Sa seule famille, c’est l’humanité. Sa seule patrie, c’est la Terre.

Tous les gendarmes du monde n’y feront rien. Le défi de La Boétie reste à accomplir. Quand nous serons résolus à ne plus servir, à ne plus nous servir, à ne plus nous asservir, nous serons libres.

Yannis Youlountas

(texte comme toujours libre de droit et d’usage)